توضیحات دکتر امیر حسین صادقپور طبائی فوق تخصص جراحی قلب و عروق در مورد آنوریسم بطن چپ

آنوریسم بطن چپ

آنوریسم (Aneurysm) عبارت است از اتساع (باد کردن) یا بیرون‌زدگی دیواره یک سرخرگ در اثر ضعف دیواره سرخرگ‌. آنوریسم معمولاً در آئورت (سرخرگ بزرگی که از قلب منشا گرفته و در سینه و شکم به سمت پایین حرکت می‌کند) یا سرخرگ‌هایی که مغز، پاها، یا دیواره قلب را تغذیه می‌کنند، ایجاد می‌شود.

آنوریسم هیچگونه سلول عضلانی ندارد و بعد از بطن چپ آنوریسم هم یک ناحیه تماما اسکار است ، دیواره آن نازک و به سمت بیرون برآمدگی دارد. این ناحیه در طول سیستول (انبساط قلب) معمولا حرکتی ندارد یا حرکتی معکوس دارد. بین آنوریسم و اسکار بطن چپ باید تفاوت قائل شد.

گرفتاری کرونر در بیمارانی که آنوریسم بطن چپ دارند اکثراً متعدد میباشد و فقط کمتر از نیمی از موارد آنوریسم بطن چپ که کاندید عمل هستند ، گرفتاری فقط درLAD است. در 98% موارد شریان LAD گرفتار است که در 83% آن ها این گرفتاری به صورت انسداد کامل رگ می باشد.

علائم بالینی و معیارهای تشخیص

اگر آنوریسم کوچک یا متوسط باشد ، علائمی جز آنژین به علت تنگی عروق کرونر ندارد. اما بیماران با آنوریسم بزرگ بطن چپ معمولا با تنگی نفسی که بعد از سکته قلبی آنها تداوم داشته ، مراجعه میکنند. علائم شایع اینها آنژین ، نارسایی احتقاقی قلب و آریتمی های بطنی میباشد. نا منظمی های بطنی در 15 تا 30 درصد بیماران ایجاد می شود که می تواند مقاوم به درمان باشد و باعث مرگ شود. در صورتیکه سپتوم بین بطنی دچار سکته شده باشد احتمال این بی نظمی ها بیشتر است. اگر چه در بیشتر موارد در نیمی از موارد لخته چسبیده به جدار وجود دارد ولی فقط در درصد کمی از بیماران باعث آمبولی میشود. اگر آنوریسم کوچک یا بزرگ باشد بر اساس شدت گرفتاری عروق کرونرمی توان تصمیم به عمل گرفت. البته باید متذکر شد ، در یک بیمار با نارسائی شدید و پیشرفته قلبی بسیار خطرناک است و در این موارد شاید عمل نکردن بهتر باشد. وقتی علائم احتیاج به عمل یک آنوریسم فراهم شد ، نباید آن را به دلیل رسیده تر شدن آنوریسم عقب انداخت. گاهی هنگام عمل به جای آنوریسم با اسکار مواجه میشویم که نازکی و مشخصی حدود آنوریسم را ندارد و بهتر است کاری با آن نداشته باشیم.