پذیرش 09383896476
تلفن تماس دکتر صادقپور جراح قلب جهت مشاوره : 09383896476
بيماري ايسکميک قلبي عبارت است از کاهش خونرساني به قسمتي از عضله قلب در اثر تنگي عروق کرونري ، اين کاهش خونرساني غالباً تدريجي است و با تشديد تنگي عروق کرونري بيشتر ميشود. علت ايسکميک قلبي غالباً ناشي از آترواسکلروز عروق کرونري ميباشد. تظاهر ايسکمي قلبي به صورت آنژين پايدار ، آنژين ناپايدار ، سکته قلبي که خود طيف وسيعي از علائم و عوارض را دارد ، ميباشد. معمولاً کاهش خونرساني قلبي تا هنگامي که تنگي کرونري کمتر از 75 تا 80 درصد باشد ، خود را بروز نميدهد ولي گاهي در تنگيهاي زير 50 درصد عروق کرونري با ايجاد يک لخته حاد در محل پلاک آترواسکلروز کرونري سبب بروز يک ايسکمي حاد و خطرناک در بيماري که هيچ علائم قلبي قبلا نداشته است ميشود.
تصلب شرائین ( تنگی و سخت شدن رگ ) با تجمع موضعی لیپید (چربی) ، کربوهیدراتهای پیچیده (قند) ، کلسیم در انتیما و دیگر چیزها ایجاد میشود. این لیپوئیدها قابل تبدیل به پلاک هایی به نام آرتروسکلروتیک هستند. در اطراف این پلاک ها رگ های جدید بسیار ریزی ساخته میشود که با خون ریزی به داخل پلاک میتوانند باعث بزرگ شدن حاد پلاک و ایجاد تنگی خیلی شدید و لذا سکته قلبی ویا آنژین ناپایدار بشوند. از طرفی به تدریج با کم شدن تورم این پلاک ها عروق جانبی در اطراف ناحیه سکته کرده ایجاد میشود ، شرایط بالینی بیمار هم بهتر میشود.
در حال حاضر عقیده بر این است که در اکثر موارد سکته قلبی ، علت تشکیل ترومبوز (تشکیل لخته خون در داخل یک رگ خونی) در پشت رگی (کرونر) که از قبل تنگ شده باشد و لذا درمان ترومبوز در درمان قلبی میتواند خیلی مهم باشد.
گاهگاهی یک شریان مهم کرونر (رگ) در زیر یک پل عضلانی قرار میگیرد. این پل در زمان سیستول ( انبساط قلب ) کاملا میتواند رگ را تنگ کند ولی معمولا در دیاستول (انقباض قلب ) رگ باز میشود. تقریبا همیشه قسمت هایی از شریان که در زیر عضله قلب قرار میگیرند عاری از پدیده تصلب شرائین قلب هستند. یکی از خطراتی که بیماران کرونری را تهدید میکند سکته قلبی میباشد علت این سکته افزایش ناگهانی تنگی رگ یا افزایش ناگهانی نیاز میوکارد (عضله قلب ) به اکسیژن در جایی که فبلا خون رسانی معیوب داشته است، میباشد. علت اصلی ایجاد پدیده های حاد ایسکمیک ، ترک خوردن یا پارگی پلاک های آتهروم در جدار عروق کرونر می باشد که به دنبالش ترومبوز (تشکیل لخته خون در داخل یک رگ خونی ) هم ایجاد میشود و بیمار دچار سکته قلبی یا آنژین ناپایدار میشود.
معمولا پلاک هایی دچار آنژین ناپایدار می شوند که تنگی ایجاد شده توسط آن ها کمتر از 50% است در این شرایط نیازی به عمل کرونری یا آنژیوپلاستی از راه پوست نیست. در تنگی های شدیدتر از 50% هم ممکن است پدیده فوق ایجاد شود و منجر به انسداد رگ بشود. اما معمولا یک ایسکمی حاد به علت وجود کولتـــــرال (گاهی رگ قلبی ای باریک میشود و در عوض رگ های نزدیک به رگ باریک شده گشاد میشوند تا خونرسانی مختل نشوند. ) اتفاق نمی افتد.
تنگی کرونر زیر 50% قابل تشخیص نیست و علائم ونشانه ای در بیمار ایجاد نمی کند ولی وقتی تنگی کرونر 50% قطر رگ را گرفته باشد آن را تنگی قابل توجه می نامند که در این صورت 75% از سطح مقطع رگ مسدود است. وقتی 67% از قطر رگ تنگ باشد آنرا تنگی شدید گویند که در این صورت 90% از سطح مقطع رگ مسدود می باشد.
آرتريواسکلروز يک اصطلاح کلي براي ضخيم شدن و سفتي ديواره شرياني است (تصلب شرايين). در اين بيماري عروق و رگها حالت ارتجاعي خود را از دست مي دهند و قطر عروق کاهش مي يابد . بالا بودن کلسترول خون، فشار خون بالا، عوامل ژنتيک ، افزايش سن ، جنس مذکر ، بالابودن چربي خون ، استرس ، چاقي ، عدم تحرک ، رژيم غذايي نامناسب ، آلودگي هايي که از طريق آب ، هوا و خوراکيها وارد بدن ميشوند ، مصرف سيگارو فاکتورهاي ديگر مهمترين عوامل دخيل در ايجاد آترواسکلروز هستند.
آترواسکلروز با تسبيب سکته قلبي و مغزي يکي از مهمترين علل مرگ و مير است .
تصلب شرايين که علت اصلي بروز بيماريهاي ايسکمي دهنده رگهاي قلب و مغز به شمار ميرود، از زمانهاي بسيار قديم شناخته شده بودهاست. قديميترين ضايعه آترواسکلروز که مشخصات آن از نظر آسيبشناسي شرح داده شده در اجساد موميايي شده مصر باستان با قدمت بيش از سه هزار سال قبل از ميلاد پيدا شد. اين گرفتاري يک روند التهابي مزمن است که در طي آن فرآيندهاي ايمني با عوامل خطرساز متابوليک واکنش نموده و موجب شروع، گسترش و فعال شدن اين ضايعه در رگهاي بزرگ و متوسط ميگردند. لختهاي که به دنبال شکاف خوردن ضايعه آترواسکلروتيک و يا به دنبال کنده شدن سلولهاي اندوتليوم در محل ضايعه در رگ گرفتار پديد ميآيد ميتواند موجب انفارکتوس بافتي (ميوکارد و مغز) شود.