در ضمن تمام بیمارانی که کاندید عمل جراحی بای پس قلب باز می باشند باید آنژیوگرافی کرونری شده باشند حتی کسانی که سی تی آنژیو کرونری هم داشته باشند، چون یافته های سی تی آنژیوگرافی دقت کافی برای تعیین و تکلیف بیمار را ندارند.

آآنژیوگرافی

آنژیوگرافی و یا رگ نگاری شامل پرتونگاری از رگ های خونی می باشد. این کار با پر کردن رگ ها از ماده حاجب صورت گرفته و پس از آن مشاهده و معاینه دقیق صورت می گیرد. آنژیوگرافی روشی است که از طریق آن به تشخیص پاتولوژی فضای داخلی رگ های خونی می پردازند. همچنین تشخیص انواع بیماری های مربوط به سیستم اعصاب همانند تومور های عصبی به کار گرفته می شود.

روند کار

در آنژیوگرافی ، دقیق ترین و مهم ترین اطلاعات مربوط به عروق را به دست آورده و قبل از عمل جراحی در اختیار جراح قرار می دهند. جراح ، بر طبق این اطلاعات می تواند بدون انجام جراحی ، برخی از بیماری ها را درمان کرده و حتی در صورت نیاز به عمل جراحی از طریق عمل باز ، این اطلاعات دقیق باعث می شود که جراح در انجام دقیق و سریع عمل بهتر عمل کند. آنژیوگرافی ، به منظور تشخیص بیماری و معمولا به صورت سرپایی ، انجام می شود.

انجام آژیوگرافی در بیماران به وسیله شریان دست و یا کشاله ران بیمار صورت می گیرد. در انجام آنژیوگرافی ، برخی از افراد بنا بر وضعیت بیماری شان ، به صورت اورژانسی آنژیو می گردند. اما بیشتر بیماران از قبل و وبا برنامه ریزی برای آنژیوگرافی عروق کرونر ، مراجعه کرده و آمادگی های لازم را برای این کار دریافت می کنند. معمولا در روز آنژیوگرافی ، بیمار به بیمارستان مراجعه کرده و بستری می شود.

ابتدا  ماده حاجب ، از طریق یک کانتر  که وارد فضای داخل عروق شده و تا ابتدای عروق و مبدا آن هدایت شده است ، به ابتدای رگ مورد بررسی ، تزریق می شود. پس از آن تصویر برداری رادیوگرافیک ، صورت می گیرد. عروقی که دچار اتساع ، انسداد و یا تنگی هستند ، در تصویر کاملا واضح و مشخص هستند. می توان گفت که در حقیقت ، آنژیوگرافی ، روشی کاملا استاندارد و مطمئن ، به منظور تشخیص تنگی ها و یا سایر بیماری ها و اختلالات عروقی ، می باشد.

در حین انجام کار آنژیوگرافی از بیمار ممکن است چندین کار خواسته شود. کارهایی مانند : نفس عمیق کشیدن ، حبس کردن نفس ، سرفه کردن و موقعیت دست را تغییر دادن. در هنگام آنژیو گرافی ، به منظور ثبت نوار قلب ، الکترودهایی بر روی سینه وصل می شوند. همچنین مواد ضد انعقاد نیز به بیمار تزریق می شود. این کار به منظور اجتناب از انعقاد خون بیمار صورت می گیرد. بیمار در طی آنژیوگرافی کاملا هوشیار بوده و به راحتی می تواند کلیه مراحل کار را ، مشاهده نماید.

تفاوت آنژیوگرافی با اشعه ایکس در این است که ، اشعه ایکس از طریق تشدید کننده های تصویر به وجود آمده و نتایج ان نیز با tv camera  نمایش داده می شود. اما در سیستم های آنژیوگرافی ، هر فریم از سیگنال ، به فریم دیجیتال تبدیل شده و در حافظه کامپیوتر ذخیره می شود.

مشاهده جریان خون در عروق خونی در آنژیوگرافی ، از طریق فلوروسکوپی صورت می گیرد. آنژیوگرافی به منظور تشخیص بیماری های محیطی ، نارسایی وریدی ، بیماری عروق کرونر و همچنین عمق برومبوز وریدی ، صورت می گیرد. ماده ای خاصی که به درون شریان تزریق می شود ، مانع از عبور اشعه ایکس شده و در حقیقت ، خون نیز مانع از عبور اشعه ایکس شده و به همین دلیل سایه شریان حاوی خون ، همانند استخوان بر روی فیلم دیده می شود.