موارد مصرف کارودیلول

ضد هایپرتانسیون، داروی کمکی در درمان نارسایی قلب (آنتاگونیست بتای غیر انتخابی[B]، آنتاگونیست 1α)

کارودیلول در درمان هایپرتانسیون، آنژین پکتوریس و نیز به عنوان داروی کمکی در درمان نارسایی قلبی تجویز می شود.

مکانیسم اثر کارودیلول

الف- اثر ضد هایپرتانسیون: دارو از طریق بلوک گیرنده های بتا سبب کاهش برون ده قلبی و تاکیکاردی، و نیز از طریق بلوک رسپتورهای آلفا سبب گشادی عروق و کاهش مقاومت محیطی می شود. همچنین دارو دارای خواص آنتی اکسیدانی نیز می باشد.

ب- اثر درمانی در نارسایی قلبی: دارو سبب کاهش فشار خون، فشار شریان ریوی، مقاومت عروق سیستمیک و نیز ضربان قلب می شود.

فارماکوکینتیک کارودیلول

کارودیلول پیرو تجویز خوراکی به خوبی از دستگاه گوارش جذب می شود. به علت متابولیسم عبور اول کبدی گسترده، فراهم زیستی دارو حدود 25% است. نیمه عمر دارو بین 10-6 ساعت است و بیش از 98% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. متابولیزاسیون دارو توسط سیستم آنزیمی سیتوکروم P450 کبدی (به ویژه CYP2D6 و CYP2C9 ) صورت می گیرد.

عوارض جانبی کارودیلول

سرگیجه، ضعف، سردرد، بی خوابی، ادم، بلوک AV، برادی کاردی، تهوع، افزایش آنزیم های کبدی، ترومبوسیتوپنی، هیپرگلیسمی، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، ناتوانی جنسی