بتا بلاکر

داروهای مسدود کننده گیرنده های بتا آدرنرژیک، اثر آگونیستی واسطه های عصبی سمپاتیک را با رقابت در اتصال به گیرنده ها مسدود می کنند. اگر این داروها فقط یکنوع گیرنده بتا را مسدود کنند، به آنها انتخابی و در صورتیکه هم گیرنده های بتا - یک و هم گیرنده های بتا - دو (که در بافت ها به جز قلب وجود دارند) را مسدود کنند، غیر انتخابی نامیده می شوند. بعضی از مسدود کننده های گیرنده های بتا با مقادیر کم، گیرنده های بتا - یک را مسدود می کنند و با افزایش مقدار، شروع به انسداد گیرنده بتا - دو می کنند. پروپرانولول اثر تثبیت کننده غشاء را نیز دارد.

به عنوان ضد آنژین، این داروها احتمالاً باعث کاهش نیاز میوکارد به اکسیژن می شوند و اثر ضد آریتمی آنها به علت وقفه در تحریک آدرنرژیک در قلب است. مکانیسم اثر پائین آورندگی فشار خون آنها هنوز شناخته نشده است، ولی احتمال دارد به علت کاهش برون ده قلب، کاهش جریان خروجی سمپاتیک به عروق محیطی و مهار آزاد سازی رنین توسط کلیه ها باشد. در پیشگیری از انفارکتوس مجدد میوکارد با کاهش نیاز میوکارد به اکسیژن موجب کاهش احتمالی شدت ایسکمی میوکارد می شود.

داروهای مسدود کننده گیرنده های بتا  آدرنرژیک، سبب انسداد گیرنده های بتا در قلب، عروق محیطی، ریه، پانکراس و کبد می شوند. اگر چه داروهای موجود از کارایی یکسان برخوردار هستند، ولی تفاوت میان آنها سبب می شود که برای بیماری های خاص داروی انتخابی باشند. به عنوان مثال اسمولول و سوتالول فقط برای کنترل آریتمی مصرف می شوند.

بعضی از داروهای مسدود کننده گیرنده ها بتا محلول در چربی و بعضی محلول در آب هستند. آتنولول و سوتالول محلول در آب می باشند. این داروها وارد مغز نمی شوند و بنابراین اختلالات خواب و کابوس ناشی از مصرف این داروها کمتر است . داروهای محلول در آب از راه کلیه دفع می شوند. هرچند که در صورت وجود عیب کار کلیه در بدن تجمع یافته و لذا در این دسته از بیماران مقدار مصرف باید کاهش یابد.

داروهای مسدود کننده گیرنده بتا با طول اثر نسبتاً کوتاه، دو یا سه بار در روز مصرف می شوند و لذا اغلب به صورت پیوسته رهش تهیه می شوند تا امکان مصرف یکبار در روز دارو جهت درمان زیادی فشار خون فراهم شود. آتنولول و کارودیلول دارای طول اثر نسبتاً طولانی تر بوده و لذا بصورت یکبار در روز مصرف می گردند.